Je hebt een hele berg dromen en ideeën voor jezelf, over hoe het mooier beter of anders kan. Je bent op zoek naar een doel en wil iets bijdragen aan de wereld. Je ziet kansen, wil meebewegen in de ontwikkelingen van de nieuwe tijd en ziet dat de ‘oude systemen’ niet langer werken.
Maar je wordt afgeremd. Je werkt echt hard, maar je lijkt niet te worden gehoord of gezien. Je leeft naar regels en roosters, als pion. De energie die je zo graag in ontwikkeling en vooruitgang wil steken, lekt als een zeef aan de muren waar je tegenaan blijft lopen en de brandjes die je blijft blussen.
Om aan het einde van de dag uitgeput op de bank te ploffen en jezelf de vragen te stellen: moet ik dit de rest van mijn leven zo blijven doen? Ben ik nog wel blij met wat ik doe? Haal ik nog wel energie uit mijn dagelijks leven?